Τι Σημαινει να Ζεις στο Κουκακι Σημερα

Πρώτη φορά στο Κουκάκι πήγα σαν φοιτήτρια το 2007. Για τους Παντειακούς το Κουκάκι ήταν προορισμός πριν γίνει η «φάση Κουκάκι» τρεντ. Η φοιτητική μας «γιάφκα», το σπίτι του Π. σε μια παλιά πολυκατοικία της Βεϊκου με έκαναν να αγαπήσω τόσο πολύ την γειτονιά ώστε όταν πήρα την απόφαση να μείνω μόνη μου πριν δύο χρόνια ήταν χωρίς δεύτερη σκέψη η μόνη περιοχή που έψαξα σπίτι. Είναι κοντά στην θάλασσα του Φαλήρου, μια ανάσα από το κέντρο, δίπλα στην Ακρόπολη και φυσικά δίπλα σε μία μεγάλη γκάμα επιλογών εναλλακτικής ψυχαγωγίας και διασκέδασης.

Αν σκεφτείς ότι οι Πειραιώτες είμαστε φουλ τοπικιστές και δεν αλλάζουμε με τίποτα την πολυτέλεια του να ζεις δίπλα στην θάλασσα, η μετακόμισή μου στο Κουκάκι είναι τόσο μεγάλη παραδοχή για το πόσο αξίζει αυτή η γειτονιά που δεν μου έκανε καμία εντύπωση γιατί αναδείχθηκε στους 5 αγαπημένους προορισμούς σε όλο τον κόσμο από τους τουρίστες που ταξιδεύουν με Airbnb.

Το Κουκάκι για εμένα είναι οι δρόμοι του, τα κτίριά του, οι άνθρωποι που ζουν εκεί, τα στέκια, η άνεση να κατεβαίνεις για καφέ σχεδόν με την πιτζάμα, τα γλέντια στα σπίτια, η βρώμικη Συγγρού και η όμορφη οδός Φιλοπάππου, οι Κυριακές στο λόφο για πικ νικ και οι βραδινοί περίπατοι κάτω από την φωτισμένη Ακρόπολη.

Το Κουκάκι βρίσκεται στην σκιά της Ακρόπολης, στο νοτιοανατολική πλευρά του λόφου Φιλοπάππου.

Τα «σύνορα» του Κουκακίου τα ορίζει η Λεωφόρος Συγγρού. Το Κουκάκι βρίσκεται δεξιά στην κάθοδο προς Πειραιά και Φάληρο.

Είναι πυκνοδομημένη περιοχή και τα τελευταία χρόνια έχει γεμίσει με πολυκατοικίες. Το όνομά του το οφείλει στη μεγάλη βιοτεχνία κρεβατιών του “Κουκάκη” που λειτουργούσε προπολεμικά στη Συγγρού, στο ύψος του ΦΙΞ.

Με βάση την παγκόσμια έρευνα της εταιρίας Airbnb που βασίστηκε στις εντυπώσεις και στις γνώμες 40 εκατομμυρίων ταξιδιωτών από 150 χώρες το Κουκάκι αναδείχθηκε 5ο σε όλο τον κόσμο. Η Ναντίνα είναι μία από τις ιδιοκτήτριες στην περιοχή που νοικιάζουν το σπίτι τους σε τουρίστες μέσω του Airbnb. «Έχω ζήσει στο Κουκάκι αλλά πλέον μένω στο Καλαμάκι όπου μεγάλωσα. Το σπίτι το είχα αγοράσει το 2003 για εμένα και στην πορεία αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Λόγω κρίσης ο κόσμος δεν μπορεί να είναι τυπικός με τα ενοίκια, μετά αποφάσισα να το πουλήσω αλλά δεν τα κατάφερα. Το είχα άδειο και προσπαθούσα να το πουλήσω πάρα πολλά χρόνια. Το θέμα του Airbnb τέθηκε από κάτι φίλους που το κάνουν στην Κρήτη. Ήταν μία λύση γιατί το βλέπω επαγγελματικά δεν το βλέπω απλά σαν συμπλήρωμα. Το ξεκίνησα λοιπόν τέλη Μαϊου. Το δίνω 55 ευρώ την βραδιά για δύο άτομα +15 ευρώ για κάθε έξτρα άτομο. Το διαμέρισμα χωράει μέχρι 6 άτομα», λέει η ίδια. Πώς πιστεύει όμως ότι αυτή η είδηση θα αλλάξει την ενασχόληση με το Airbnb: «Έχουν πάρει γενικώς τα μυαλά όλων λίγο αέρα στην περιοχή. Θεωρούν ότι βγάζεις πολλά λεφτά αλλά υπάρχουν πολλά έξοδα. Έχει γίνει σκληρή λίγο η φάση με το Airbnb. Κάποιοι χτυπούν χαμηλές τιμές και κάποιοι υπερεκτιμημένα. Αυτό δημιουργεί τεράστια ψαλίδα. Για το τρέξιμο που ρίχνεις και τα έξοδα που κάνεις δεν είναι τόσο ουάου το ποσό τελικά. Κι εγώ προσωπικά το έχω δηλωμένο και φορολογούμαι κανονικά. Και το χειμώνα δεν έχει τον ίδιο κόσμο με το καλοκαίρι». Τι είναι όμως τελικά αυτό που βρίσκουν οι τουρίστες στο Κουκάκι; «Στους τουρίστες ενδιαφέρει το non-touristic. Θα περάσουν όλοι από την Ακρόπολη φυσικά αλλά τους ενδιαφέρει που εδώ δεν είναι τουριστικά τα μαγαζιά, όπως στην Πλάκα. Η πιο κοντινή περιοχή στην Ακρόπολη είναι το Κουκάκι και ίσως γι’ αυτό το επιλέγουν».

Το Κουκάκι είναι από τις λίγες περιοχές του κέντρου που διατηρούνται προσεγμένα νεοκλασικά κτίρια, στολίδια αρχιτεκτονικής, αλλά και πολυκατοικίες του μεσοπολέμου.

Στο Κουκάκι θα συναντήσει όμως κανείς πολλά κτίρια που ρημάζουν ανεκμετάλλευτα.

Οι Κουκακιώτες είναι ιδιαίτερα φιλόζωοι και είναι αρκετοί αυτοί που έχουν ζώα στο σπίτι.

Το Κουκάκι ενώνεται με τις περισσότερες περιοχές της Αθήνας μέσω των λεωφορείων, των τρόλεϊ, του τραμ, της κόκκινης γραμμής τους μετρό με τις στάσεις «Συγγρού-Φιξ» και «Ακρόπολη», ενώ από την Λεωφόρο Συγγρού διέρχονται και βραδινά λεωφορεία.

Εκεί που η Δημητρακοπούλου “συναντά” την Βεϊκου σε μια στροφή βρίσκει κανείς και την «γωνιά του τουρίστα» με χόστελ, δημόσια πλυντήρια ρούχων, καφέ που παίζει αγγλικό πρωτάθλημα μέχρι και μαγαζί με fish and chips.

«Στο Κουκάκι βγαίνει μία καινούρια αγγελία την εβδομάδα, ενώ στη Νέα Σμύρνη βγαίνουν περίπου 50 αγγελίες την εβδομάδα», λέει ο Αντώνης Αρβανιτόπουλος υπεύθυνος της Acropolis Real Estate. «Τα ενοίκια ανάλογα τα χαρακτηριστικά του ακινήτου, αν πρόκειται για ανακαινισμένο ακίνητο μπορεί να φτάσει και 6 και 7 ευρώ το τετραγωνικό. Όσο πιο κοντά στο Μουσείο της Ακρόπολης είναι τόσο πιο υψηλή είναι και η τιμή του. Η μακροχρόνια μίσθωση ξεκινάει από 5 και φτάνει μέχρι 8 ευρώ το τετραγωνικό. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει και 10 ευρώ το τετραγωνικό αν είναι πολύ καλή η ανακαίνιση ή να είναι κάτι καινούριο. Καινούρια δεν υπάρχουν πολλά στην περιοχή κι άρα δεν υπάρχουν πολλά προς πώληση καινούρια σπίτια. Είναι πολύ λίγα τα σπίτια προς ενοικίαση. Την πλευρά προς την Ακρόπολη την ζητούν κυρίως ξένοι και την πλευρά προς την Καλλιθέα τη ζητούν κυρίως φοιτητές από το Πάντειο. Προς πώληση υπάρχει μεγάλη ζήτηση αλλά μικρή προσφορά. Η περιοχή πουλάει σε σχετικά καλές τιμές σε σχέση με άλλες και κυμαίνονται από 700-1500», καταλήγει ο κ. Αρβανίτης.

Στα όρια του Κουκακίου με την Καλλιθέα συναντά κανείς το κτίριο που ήταν κάποτε η εστία του Παντείου και πλέον δεν μένει κανείς. Στο ισόγειο λειτουργεί η λέσχη του Πανεπιστημίου όπου τρώνε οι φοιτητές.

Το Πάντειο Πανεπιστήμιο αν και ανήκει στην Καλλιθέα αποτελεί την μεγαλύτερη πηγή ενοίκων για τα διαμερίσματα στο Κουκάκι, αφού είναι στις πρώτες επιλογές των φοιτητών του Πανεπιστημίου που έρχονται από την επαρχία.

Η Άννα είναι 24 ετών, κατάγεται από την Σύρο και αποφοίτησε από την Κοινωνιολογία του Παντείου την χρονιά που πέρασε. «Λόγω της σχολής έψαχνα σπίτι κάπου κοντά για να αγοράσουμε γιατί εγώ θέλω να ζήσω μόνιμα στην Αθήνα. Χαίρομαι που επέλεξα το Κουκάκι. Έχει έναν αέρα που θυμίζει παλιά εποχή και το έχει και το νησί μου αυτό. Επομένως είναι σαν να μην έφυγα ποτέ από εκεί. Αυτό που κάνει ξεχωριστό το Κουκάκι είναι ότι δεν είναι τόσο απρόσωπο όσο οι άλλες περιοχές της Αθήνας. Έχει μία φιλική ατμόσφαιρα, πιο χαλαρούς ρυθμούς, τα μαγαζιά είναι φτηνά, είναι κοντά στο κέντρο και έχει μία καλλιτεχνική διάσταση. Είναι αντί-mainstream περιοχή αν και τείνει να γίνει mainstream».

Οι άντρες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται κυρίως στο καφενείο το «Αρχοντικό» που υπάρχει στη γειτονιά εδώ και 15 χρόνια. Περνούν την ώρα τους παίζοντας χαρτιά και μιλώντας μεταξύ τους. Θαμώνας εκεί ο κύριος Γιώργος, που έχει μεγαλώσει στο Κουκάκι και δεν έφυγε ποτέ από εδώ. «Περνάω 2-3 ώρες στο καφενείο. Έρχομαι για να δω τους φίλους μου, για να περάσει η ώρα», μου λέει.

Στην οδό Ζαν Μωρεάς βρίσκονται «Οι Κούκλες», το ιστορικό στέκι που στεγάζει το πιο γνωστό drag show στην Ελλάδα. Ξεκίνησε το 1994 και πέρυσι έκλεισε 20 χρόνια παρουσίας. Οι «Κούκλες» ήταν ένας ακόμα λόγος που το Κουκάκι απέκτησε μία πιο underground κοινότητα επισκεπτών.

Η Συγγρού είναι σήμα κατατεθέν για την βιομηχανία του σεξ. Αν και οι πιάτσες και τα στριπ κλαμπς είναι πιο χαμηλά, στο ύψος του Κουκακίου συναντά κανείς πολλά sex shops. Σε ένα από τα πρώτα που άνοιξαν στην περιοχή πριν μία 20έτια ο ιδιοκτήτης μου λέει πως: «Έχουμε πελάτες από όλη την Αθήνα. Ακόμα και τουρίστες έχουμε. Έχει πολλά sex shops στην Αθήνα αλλά με την κρίση έκλεισαν τα περισσότερα. Εμείς επιβιώνουμε δύσκολα», μου λέει κι αν σκεφτεί κανείς ότι για τον μέσο Αθηναίο η Συγγρού είναι συνδεδεμένη με το σεξ, ίσως είναι κατανοητό γιατί μπορεί για τον καταναλωτή τα συγκεκριμένα sex shops να είναι επιλογή κι έτσι να αντέχουν στη συγκεκριμένη γειτονιά.

Το Κουκάκι είναι επιλογή για αρκετούς νέους καλλιτέχνες. Η Αγγελική είναι 25 ετών, ηθοποιός και ζει μαζί με την γάτα της την Σωσώ στην γειτονιά από τον περασμένο Απρίλη. «Στο Κουκάκι ήρθα τυχαία. Έψαχνα σπίτι στα Πετράλωνα. Δεν έβρισκα τίποτα και κάποιος που νοίκιαζε εκεί μου είπε ότι υπάρχει κι αυτό. Ήταν το πρώτο που είδα και το πρώτο που έκλεισα. Ήμουν φοιτήτρια και στο Πάντειο και ερχόμασταν με συμφοιτητές μου στο Κουκάκι. Ήμουν όμως περαστική. Το ανακάλυψα ουσιαστικά όταν ήρθα να μείνω εδώ. Αυτό που μου αρέσει είναι ότι είναι γειτονιά ακόμα. Είναι ζεστά. Μένουν πολλοί καλλιτέχνες γιατί είσαι δίπλα στο κέντρο, υπάρχουν στούντιο, ωδεία, άρα υπάρχει κίνηση. Και είναι βασικό ότι είναι δίπλα στο μετρό».

Το Μουσείο της Ακρόπολης αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα της ανάπτυξης της περιοχής και της προτίμησης των τουριστών.

Η Ηλιάνα Φωκιανάκη είναι ιδρύτρια της State of Concept της πρώτης μη κερδοσκοπικής γκαλερί στην Ελλάδα με έδρα το Κουκάκι. Όπως μου λέει: «Ήμουν κάτοικος στο Κουκάκι από τότε που γύρισα από το Λονδίνο. Δεν ήταν όμως ο λόγος που αποφάσισα να ανοίξω την γκαλερί εδώ. Στην αρχή σκεφτόμουν το Μεταξουργείο ή την περιοχή του ιστορικού κέντρου. Βέβαια το γεγονός ότι το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης υποτίθεται ότι θα άνοιγε τον Φλεβάρη του 2014 στην γειτονιά, με έκανε να σκεφτώ ότι είναι πιο γόνιμο να ανοίξω δίπλα στο Μουσείο γιατί έτσι λειτουργούν και οι υπόλοιποι χώροι στην Ευρώπη, σαν δορυφόροι γύρω από μεγάλα κέντρα πολιτισμού. Ακόμα περιμένουμε όμως».

Αν και το Μουσείο δεν έχει ανοίξει και είναι άγνωστο το αν και πότε θα συμβεί αυτό, η Ηλιάνα δεν μετανιώνει που βρέθηκε στο Κουκάκι: «Θεωρώ ότι η γειτονιά είναι αυτό που λέμε “κανονική”. Βλέπεις οικογένειες, ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, μετανάστες που ήρθαν τη δεκαετία του ’90 κυρίως από το ανατολικό μπλοκ, βλέπεις νέους μετανάστες που έρχονται τώρα, φοιτητές από το Πάντειο. Είναι ένα mixed crowd που για εμένα έχει τρομερό ενδιαφέρον. Κι αυτό που με χαροποιεί είναι ότι στην γκαλερί έρχεται κόσμος από την γειτονιά. ΟK το φιλότεχνο κοινό το περιμένεις, θα έρθει από όλη την Αθήνα, όπου κι αν είσαι. Το ωραίο όμως είναι ότι μπαίνουν οι κυρίες της γειτονιάς και κοιτάζουν την έκθεση και μας λένε «ήρθαμε να μας φτιάξετε την διάθεση» κτλ. Δεν είναι τρέντι το Κουκάκι ακόμα κι αυτό μου αρέσει πάρα πολύ».

Ο Μικρόκοσμος στην Λεωφόρο Συγγρού διανύει τον 12ο χρόνο λειτουργίας. Θα έλεγε κανείς όμως ότι δεν είναι ένα σινεμά της γειτονιάς. Ο Μικρόκοσμος συντέλεσε στην καλλιτεχνική αναβάθμιση του Κουκακίου, καθώς διαφοροποιείται από τις αίθουσες της Ελλάδας. Στεγάζει πλήθος φεστιβάλ και αφιερωμάτων προσελκύοντας το σινεφίλ κοινό από όλο το λεκανοπέδιο.

«Ο Μικρόκοσμος είναι υπερτοπικός», παραδέχεται και ο Ανδρέας, ο ιδιοκτήτης του. «Μας ευνοεί πολύ και το μετρό και οι συγκοινωνίες. Το Κουκάκι είναι η νότια πύλη των Αθηνών θα έλεγε κανείς γιατί μεταφορτώνουν τα λεωφορεία που έρχονται από Φάληρο, Σαρωνίδα, Πειραιά όπως και το τραμ». Ο Ανδρέας είναι γέννημα θρέμμα Κουκακιώτης κι όπως λέει: «Μία φορά Κουκακιώτης για πάντα Κουκακιώτης», εξηγώντας πως: «Δεν υπάρχει γειτονιά που να είναι από το κέντρο με τα πόδια κι από την παραλία σχεδόν με τα πόδια. Είναι κοντά σε όλα. Επίσης αν πάμε από μέσα από την Δημητρακοπούλου είμαστε σαν χωριό. Βαριόμαστε να λέμε καλημέρα. Κι αν έχουμε τις μαύρες μας πάμε από την Συγγρού και είναι αμέσως μεγαλούπολη δεν σε ξέρει κανείς», καταλήγει.

Οι μετανάστες που ζουν στην περιοχή ενίσχυσαν την τοπική οικονομία ανοίγοντας μαγαζιά.

Το ραφτάδικο που υπάρχει στη γειτονιά εδώ και 35 χρόνια και που τα τελευταία 4 έχει επεκταθεί και σε μαγαζί για πώληση ρούχων ανήκει στην Ιωάννα που κατάγεται από την Αλβανία. Πολλοί μετανάστες από την Αλβανία έχουν εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια στο Κουκάκι και όπως λέει η Ιωάννα: «Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ καλοί, πολύ ανοιχτόμυαλοι. Έχουν παιδεία. Εγώ είμαι Αλβανίδα και μου κάνει εντύπωση η συμπεριφορά τους γιατί όταν είσαι αλλοδαπός μένεις πίσω. Όμως αντίθετα, τους νοιάζει η δουλειά μου, δεν έχω νιώσει να με κρίνουν και να λένε “α μην πας στην Αλβανίδα”. Όχι αντιθέτως». Η πελατεία της Ιωάννας είναι κυρίως από την γειτονιά όμως έρχονται και τουρίστες: «Παρά το ότι είμαι κοντά στην Ακρόπολη δεν ανήκω στα τουριστικά. Είμαστε οικογενειακή επιχείρηση, οι τιμές είναι χαμηλές κι έτσι οι τουρίστες με επιλέγουν γι’ αυτό. Κι αν μείνει ένας ευχαριστημένος φέρνει όλο το γκρουπ».

Το μοναδικό τραγούδι που τιτλοφορείται «Το Κουκάκι» (Ρίχνει ο ουρανός καρέκλες) κυκλοφόρησε το 2012 από τον Ορφέα Περίδη σε στίχους του Γιάννη Λογοθέτη και μουσική του Πέτρου Βαγιόπουλου, ο οποίος συχνάζει στο μπιλιαρδάδικο της γειτονιάς. Όπως μου λέει «ο Γιάννης Λογοθέτης μου είπε να γράψω την μουσική, έκανα και την ενορχήστρωση και φώναξε τον Ορφέα Περίδη και το τραγούδησε. Το Κουκάκι έχει πολυποίκιλο ενδιαφέρον. Αυτό που ξεχωρίζω όμως εγώ είναι η νέοι άνθρωποι που μαζεύονται εδώ. Διότι οι νέοι άνθρωποι σε κάνουν και αισθάνεσαι πιο καλά, ότι υπάρχει μία κίνηση, μια αισιοδοξία μέσα σε αυτή την μαυρίλα».

Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος στο «The Greek Report». Έχει μεγαλώσει στο Κουκάκι. Όπως λέει: «Στην δεκαετία του ’60 από την ταράτσα του σπιτιού βλέπαμε την Ακρόπολη. Η δικτατορία όμως έδωσε αναίτια και ξαφνικά για λόγους συμφερόντων δικαίωμα να χτίσουν ψηλά κτίρια. Για το κομμάτι που είναι κάτω από την Ακρόπολη η μεγάλη καταστροφή ήταν αυτή η απόφαση της Χούντας με τις πολύ ψηλές πολυκατοικίες. Τα χαμηλά σπίτια είναι χωμένα ανάμεσα σε πολυκατοικίες σαν σε πηγάδια πια». Ο ίδιος βλέπει αυτόν τον ντόρο για το Κουκάκι λίγο υπερβολικό: «Έχει ένα ενδιαφέρον αυτό που γίνεται και καλώς γίνεται, αλλά η υπερβολή είναι για εμένα το πρόβλημα. Διάφορες περιοχές αναπτύσσονται γιατί είναι φτηνά τα νοίκια, γιατί είναι μόδα, γιατί πήγε κάποιος κι έκανε ένα πετυχημένο μαγαζί. Δεν έγινε και τίποτα».

Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος στο «The Greek Report». Έχει μεγαλώσει στο Κουκάκι. Όπως λέει: «Στην δεκαετία του ’60 από την ταράτσα του σπιτιού βλέπαμε την Ακρόπολη. Η δικτατορία όμως έδωσε αναίτια και ξαφνικά για λόγους συμφερόντων δικαίωμα να χτίσουν ψηλά κτίρια. Για το κομμάτι που είναι κάτω από την Ακρόπολη η μεγάλη καταστροφή ήταν αυτή η απόφαση της Χούντας με τις πολύ ψηλές πολυκατοικίες. Τα χαμηλά σπίτια είναι χωμένα ανάμεσα σε πολυκατοικίες σαν σε πηγάδια πια». Ο ίδιος βλέπει αυτόν τον ντόρο για το Κουκάκι λίγο υπερβολικό: «Έχει ένα ενδιαφέρον αυτό που γίνεται και καλώς γίνεται, αλλά η υπερβολή είναι για εμένα το πρόβλημα. Διάφορες περιοχές αναπτύσσονται γιατί είναι φτηνά τα νοίκια, γιατί είναι μόδα, γιατί πήγε κάποιος κι έκανε ένα πετυχημένο μαγαζί. Δεν έγινε και τίποτα».

Το Κουκάκι δεν θα έλεγε κανείς ότι έχει μία ξεκάθαρη πολιτική ταυτότητα: «Στην κατοχή ήταν θέρετρο συγκρούσεων γιατί ήταν εδώ η χωροφυλακή του Μακρυγιάννη. Το Κουκάκι δεν είχε τεράστιο ρόλο. Τον σημαντικό ρόλο το είχαν τα Πετράλωνα και το Θησείο. Το Θησείο ήταν κέντρο των χιτών φασιστών και τα Πετράλωνα ήταν του ΕΑΜ. Το Κουκάκι ήταν προς το ΕΑΜ, την ίδια ώρα όμως ήταν και η χωροφυλακή δίπλα οπότε ήταν δύσκολη η δράση. Στην μεταπολίτευση ήταν ΚΚΕ Εσωτερικού η περιοχή κυρίως», λέει ο Χριστόφορος Κάσδαγλης.

Η σύζυγός του η Γιούλη θεωρεί πως: «Το Κουκάκι είναι αριστερή γειτονιά. Κολλάς την αφίσα και μετά υπάρχει, δεν έρχεται κανείς να τις κατεβάσει. Για εμένα είναι σημαντικό γιατί δείχνει ότι η κοινωνία του Κουκακίου είναι ανεχτική στην πολυφωνία. Και βασικό δεν υπάρχουν κρούσματα της Χρυσής Αυγής εδώ», ενώ προσθέτει πως: «Το ενδιαφέρον για εμένα είναι στα σχολεία. Το ποσοστό των μεταναστών κυρίως από την Αλβανία είναι πολύ μεγάλο. Έχουν ενσωματωθεί όμως σε μεγάλο βαθμό. Το 45% του σχολείου του γιου μου ήταν με ξένα παιδιά και το τοπίο ήταν ειδυλλιακό. Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Τώρα τελευταία έχουν παρουσιαστεί κάποια προβληματάκια μόνο».

Πλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μόνος που διαθέτει τοπικά γραφεία στην γειτονιά του Κουκακίου, αν και πολλές οργανώσεις δραστηριοποιούνται στην γειτονιά.

Αν και στο Κουκάκι δεν θα συναντήσεις πολλούς άστεγους όπως σε άλλες περιοχές της Αθήνας, δεν παύει να υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που μένουν στα παγκάκια της γειτονιάς. Μεγάλος αριθμός αστέγων υπάρχει κυρίως στου Φιλοπάππου.

Αν και παλαιότερα στο Κουκάκι ζούσαν κυρίως Παναθηναϊκοί, με την μετακίνηση των πληθυσμών έχει φιλάθλους από όλες τις ομάδες. Βέβαια το Κουκάκι έχει και την δική του ομάδα που μάλιστα αποτελεί διαμάντι. Η ανδρική ομάδα Κουκάκι ΒC στην πλειοψηφία της με παίκτες κατοίκους της περιοχής έχει σημειώσει με λίγους πόρους σημαντικές διακρίσεις. Μάλιστα πέρυσι κατάφερε να ανέβει στην Α’ ΕΣΚΑ.

Οι νέοι άνθρωποι που έχουν αναλάβει την ομάδα μπάσκετ και που μάλιστα είναι από το Κουκάκι έχουν δώσει βάση στις ακαδημίες, έχοντας προσελκύσει νέα παιδιά αγόρια και κορίτσια στο γήπεδο. Το ανοιχτό γήπεδο της περιοχής που βρίσκεται δίπλα από τις κούνιες στο Κουκάκι, μπορεί να είναι ξεχασμένο από τον Δήμο Αθηναίων, όμως η διοίκηση της ομάδας και οι Κουκακιώτες έχουν αναλάβει την συντήρησή του κι έτσι τα παιδιά προπονούνται εκεί.

Πολλά μαγαζιά εμπορικού ενδιαφέροντος έχουν κλείσει τα τελευταία χρόνια, σε αντίθεση με τα μαγαζιά εστίασης που ανθούν.

«Είμαι γέννημα θρέμμα Κουκακιώτης, φωτογράφος δεύτερης γενιάς. Έχουν οι γονείς μου φωτογραφείο από το ’72 στη Δράκου. Την γειτονιά δεν την αλλάζω με τίποτα. Το λυπηρό είναι ότι έχει πεθάνει η μικρομεσαία επιχείρηση. Αν δεν υπήρχαν τα καφέ θα είχε μαραζώσει τελείως η γειτονιά», λέει ο Αντώνης. Εκείνος όπως και οι περισσότεροι νέοι συχνάζουν στα καφέ της περιοχής. «Το Κουκάκι δεν είναι δήθεν. Ανταλλάσσεις καλημέρα, χαιρετάς, είναι έντονο το στοιχείο της γειτονιάς. Και η διασκέδαση έχει μια χαλαρότητα γειτονιάς. Το στέκι μου είναι “Η Αυλή”. Το μεσημέρι κάνω διάλειμμα από την δουλειά δύο ώρες κι έρχομαι εδώ για ταβλάκι, αθλητικά και καφεδάκι. Και το βράδυ μεζέδες και κρασί. Τα παιδιά που το έχουν είναι πολύ καλά. Δεν σε κοροϊδεύουν ούτε στην τιμή ούτε στην ποιότητα. Δεν σε βλέπουν σαν βαλίτσα. Υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο γι’ αυτό έρχομαι καθημερινά εδώ».

Η κυρία Ελένη και η κυρία Κατερίνα έχουν το πιο σπιτικό σουβλάκι της περιοχής. Όμως στο μικρό σουβλατζίδικο στον πεζόδρομο της Διάκου θα δει κανείς μία απλή ταμπέλα «Ψητοπωλείο» χωρίς κάποιο άλλο χαρακτηριστικό όνομα. Το γεγονός αυτό του έχει χαρίσει διάφορα παρατσούκλια από τους Κουκακιώτες που μπορεί να τσακωθούν για το ποιο είναι το πραγματικό όνομα τελικά: «Είμαστε εδώ 40 χρόνια κι έχουμε ακούσει διάφορα ονόματα. Άλλοι μας λένε «κυρίες», άλλοι «μπλε σακούλες», άλλοι «Ηρώδειο», άλλοι «κορίτσια», άλλοι «χήρες», άλλοι «γιαγιές». Το κανονικό μας όνομα όμως είναι απλώς ψητοπωλείο», μου λένε. Εκεί μπορεί να δοκιμάσει κανείς διάφορα μαμαδίστικα πράγματα όμως όπως λένε και οι ίδιες: «Ο γύρος είναι χειροποίητος και τους τραβάει περισσότερο. Όμως όλοι δοκιμάζουν τα πάντα».

Η κυρία Γιώτα έχει 15 χρόνια μαγαζί με μαγειρευτά σπιτικά φαγητά και μεζεδάκια «Έρχεται νεολαία και πολλοί φοιτητές για να βρίσκουν σπιτικό φαγητό. Σκέψου ότι έρχονται πολλοί που ήταν φοιτητές, έχουν φύγει από την γειτονιά, έχουν παντρευτεί κι επιστρέφουν με τα παιδιά τους. Η σπεσιαλιτέ είναι το συκώτι μοσχαρίσιο γάλακτος. Κρατάμε χαμηλά τις τιμές και υψηλά την ποιότητα και γι’ αυτό με αγαπάει ο κόσμος τόσα χρόνια. Και έτσι τα τελευταία χρόνια της κρίσης αν και έχει περιοριστεί η κατανάλωση ο κόσμος δεν έχει περιοριστεί. Δεν μπορώ να πω ότι νιώσαμε μεγάλο πρόβλημα με την κρίση δηλαδή».

Το «βρώμικο» του Κουκακίου είναι το «Τζάντε» και η πιο αγαπημένη επιλογή για τους Κουκακιώτες το πεϊνιρλί του. Εκεί όπου τα βράδια καταλήγουν οι ξενύχτηδες.

Πηγη: http://www.vice.com/gr/read/to-na-zeis-sto-koukaki-simainei